بزرگ شدن ساده نیست | نقد و بررسی بازی Tomb Raider

هر چه از این نسل کنونی بازی‌های رایانه‌ای بگوییم کم گفته‌ایم. پیش از هر چیز باید اقدام جالب کریستال دینامیکس را برای یک بازخلق فوق‌العاده گرامی دانست، اما هرچقدر هم که زیبایی‌های این عنوان عالی و کم ایراد را در نظر بگیریم، نمی‌توانیم از کاستی‌هایی که شاید خاطر هواداران قدیمی را آزرده کند، چشم‌پوشی کنیم. در یک عبارت ساده، بازخلق سری «مقبره تاز» یا «مهاجم مقبره» اکشنی نسبتا بی‌نقص و داستانی درخور است که مهم‌ترین عنصر یعنی معماهای درگیرکننده را کم دارد. داستان این قسمت از آغاز ماجراهای لارا کرافت آغاز شده و چگونگی تبدیل وی به آن باستان‌شناس خونسرد و ماجراجویی را که بی‌هیچ تعللی ماشه کشیده و قاچاقچیان را قلع و قمع می‌کرد، روایت می‌کند.

مشخصات بازی :

• عنوان: Tomb Raider
• پلتفرم: Xbox360، PS3، PC
• ناشر: Square Enix
• سازنده: Crystal Dynamics
• سبک: اکشن ‌/‌ ماجرایی
• امتیاز: ۸/۱۰

 لارا و تیم همراهش به دنبال تمدنی باستانی به نام «یاماتای» هستند. بازی، بدون هیچ اتلاف وقتی و به رسم (خوشایند) بازی‌های کلاسیک این ژانر، بلایی آسمانی بر سر گروه نازل کرده و آنها را در جزیره سرگردان می‌کند، اما حل همه مشکلات پیش رو فقط از عهده یک نجات‌دهنده برمی‌آید؛ کسی که از ریختن خون یک سری برای نجات جان دیگران ترس به دل خود راه نمی‌دهد؛ یک کرافت واقعی! گره‌های داستانی چندان عمیق و گرفتارکننده نیست و فقط می‌توان مقداری هوشمندی در پیاده‌سازی عنصر تعلیق دید که آن هم به مرور زمان رنگ می‌بازد و توجیهات بازی برای آنچه رخ می‌دهد در کسب رضایت بازیکن ناکام می‌ماند، اما از سوی دیگر صداپیشگان و بازیگران (صحنه‌های بازی به وسیله تکنیک پرفورمانس کپچر ضبط شده‌اند) و مخصوصا خانم مگان فارکوآر سنگ تمام گذاشته، تجربه‌ای نزدیک به یک فیلم هالیوودی ـ و حتی بهتر ـ عنوان فوق‌العاده آنچارتد خلق کرده‌اند. یکی از صحنه‌های آغازین بازی بنا به اعتراض مخاطبان تغییر یافته است.

متاسفانه این سکانس پس از ویرایش چنان خشک و خلاصه و غیرقابل توجیه شده است که از همان ابتدا خشت اول تبدیل لارا به یک زن بالغ و طغیانگر علیه ظلمات جهان را کج می‌نهد. سازندگان در خلق یک فضای به یاد ماندنی سنگ تمام گذاشته‌اند. چه در یک جنگل پر درخت منتظر گذر یک آهو باشید، چه در دالان‌های مخوف دخمه‌ها استخوان‌های قربانیان نگون‌بخت را شاهد باشید یا از دکل مخابراتی مرتفعی واقع در دل کوه‌های برفی بالا بروید و چه در روستایی با ساختمان‌های پوسیده با دشمنان پیکار کنید، از دیدن مناظر اطراف لذت وافری خواهید برد. افکت‌های آتش، باران، برف، باد، بوران و… چنان زیبا طراحی شده‌ است که برای نسل کنونی غیرممکن می‌نماید. خلاصه این‌که مقبره‌تاز در قسمت هنری، جز خلأهای داستانی هیچ‌گونه کاستی خاصی نداشته و با غرور می‌تازاند.

سازندگان با هوشمندی، تمامِ قسمت‌های نقشه را به هم مرتبط کرده‌اند؛ مقبره تاز از معدود عناوین اکشن ‌ـ‌ ماجراجویی است که چنین استحکام محتوایی را ارائه می‌کند. تنوع سلاح‌ها به شکل غیرقابل انتظاری زیاد است. تا اواسط بازی یک کمان، یک هفت‌تیر، یک مسلسل و یک شاتگان اختیار خواهید کرد. هریک از این سلاح‌ها با کشف جعبه‌های مخفی و جمع‌آوری قطعات لازم حداقل سه بار ارتقاء می‌یابند و هر یک از چند نظر قابل بهبود است که شامل سرعت شلیک و قدرت و مهمات ویژه مانند تیر آتشین برای کمان، نارنجک‌انداز برای مسلسل و شلیک متمرکز برای شاتگان می‌شود. این ارتقاها فقط شامل اسلحه نشده و توانایی‌های تازه برای حل معماها را نیز دربرمی‌گیرند. برای مثال از نقطه‌ای به بعد می‌توانید با کمان کلاف‌بست شده خود از روی پرتگاه‌ها پل بزنید و مدتی بعدتر توانایی زیپ‌ ـ لاین کردن از کلاف را یاد خواهید گرفت که سرعت حرکت را چند برابر خواهد کرد. موارد مخفی زیادی در بازی وجود دارد. البته بازی زیاد به بازیکن سخت نگرفته و جای این موارد بجز تعدادی، رسما توی چشم است. گفتنی است بعدها می‌توانید از قسمت توانایی‌ها و با امتیازهای تجربه‌ای که جمع کرده‌اید، توانایی دیدن گنجینه‌های مخفی، حتی از پشت دیوارها را فعال کنید. برای دلخوشی هواداران قدیم هم که شده، تعداد قلیلی مقبره در بازی گنجانده شده که برای حل معماهای آن به فکر چندانی نیاز ندارید و مقدار سادگی آنها واقعا توی ذوق می‌زند. توقع می‌رفت حداقل یا تعداد مقبره‌ها خیلی زیادتر باشد یا همین مقدار کم واقعا بازیکن را به چالش بکشاند. تقابل با دشمن چه مخفیانه و چه آشکارا لذت وافری به ارمغان می‌آورد. جز دو یا سه موقعیت نیازی ندارید که مراقب نوع برخورد خود باشید. هرگاه اراده کردید می‌توانید صاف به دل دشمنان زده و غوغا برپا کنید. کنترل‌ها آنقدر دقیق کار شده‌اند که در اندازه یک شوتر سوم شخص عالی ظاهر شوند. حرکاتی برای مبارزه از نزدیک تعبیه شده‌ که به جذابیت این تقابلات می‌افزاید. انواع حرکات تمام‌کننده (Finisher) هم این فرمول را کامل می‌کنند تا بازیکن برای بالا بردن ضریب رضایت خود چیزی کم نداشته باشد.

دشمنان از هوش مصنوعی خوبی برخوردار هستند؛ مرتب از نارنجک و کوکتل مولوتف برای خارج کردن شما از سنگر استفاده می‌کنند و خروج بی‌موقع شما از پشت سنگر، مساوی است با قرار گرفتن در مقابل آماج گلوله‌های دشمن. دسته‌ای دیگر از دشمنان نیز مستقیما به سمت شما یورش آورده و سعی می‌کنند از پشت سر و اطراف شما را غافلگیر کنند. این هوش مصنوعی کارآمد بدون تخریب فرمول، به تعدیل بازی پرداخته و سختی عادلانه‌ای را رقم می‌زند که برتری بازیکن را منوط به استفاده صحیح وی از امکانات می‌داند. همان‌طور که ابتدا اشاره شد، این نسخه از سری بازی‌های مقبره تاز از نظر ظاهری قدرتمند و حتی در حد و حدود یک بلاک باستر هالیوودی ظاهر می‌شود. خوشبختانه سازندگان توانسته‌اند در بازاری که بارها شاهد تلاش‌های نافرجام بوده، Quick Time Events (صحنه‌هایی که باید در وسط میان‌پرده دکمه‌ای خاص را بفشارید) را به شکلی دلچسب ارائه کنند. این لحظات هر چند بندرت رخ می‌دهد اما به زیباترین شکل ممکن ساخته شده‌اند. صحنه‌هایی هم که کنترل بازیکن را محدود می‌کند بیش از حد لزوم ادامه نمی‌یابد.

البته در لحظات آخر بازی شاهد کم‌کاری سازندگان و فرجام دادن به یک رئیس بالقوه فقط با یک QTE واقعا یک بی‌سلیقگی تمام عیار است؛ مخصوصا زمانی که می‌بینیم وقت اختصاص داده شده به ساخت قسمت چندنفره بیهوده بوده و می‌توانست برای استحکام بیشتر قسمت داستانی صرف شود. در هر صورت، بازخلق عنوان مقبره تاز با حداقل کاستی‌ها، یکی از بهترین عناوینی است که طی چند سال گذشته روانه بازار شده و تجربه آن خالی از لطف نیست.