آغاز دوبله بازی ایرانی “پروانه: میراث نگهبانان نور”

موسیقی،صدا گذاری و دوبله یکی از مهمترین بخش های یک بازی برای القا بیشتر حس بین گیمر و بازی است،از این رو سازندگان عنوان پروانه: میراث نگهبانان نور به این بخش بسیار اهمیت داده اند و سعی کرده اند تا با استفاده از دوبله ای جذاب کیفیت بازی را افزایش دهند. همچنین با دوبلر های این بازی مصاحبه ای صورت گرفته که میتوانید در زیر بخوانید.

دوبلورهای پروانه از حال و هوای بازی ­ای که دوبله کرده ­اند می گویند

پروانه­ ای با نوستالوژی صدا!

برای یک بازی رایانه‌ای شاد و هیجان انگیز چند عامل خیلی مهم وجود دارد. گرافیک جذاب، موسیقی، افکت‌های صوتی و از همه مهمتر صدای کاراکترهای بازی از جمله این عوامل هستند. این اصول در بازی «پروانه» تا حد بالا و قابل قبولی رعایت شده است. یکی از قسمت‌های موفق بازی پروانه صداهای متنوع و خاطره برانگیز کارکترهای مختلف است.  مخاطب در این بازی با صداهای  جذابی  مواجه خواهد شد که خاطرات کارتون­های دوران کودکی را برای او زنده خواهند کرد. دوبلورهایی مثل: بیژن علی محمدی، علی همت مومیوند و حسین خدادادبیگی و خانم‌ها نسیم ‌رضاخانی، شوکت حجت، رفیعی‌طاری و نرگس فولادوند شخصیت‌های بازی پروانه را دوبله کرده‌اند. در این گزارش سعی شده نظرات برخی از دوبلورهایی که نقش‌های متفاوتی را در بازی پروانه ایفا کرده‌اند منعکس شود.

پروانه را یک تیم کاملا حرفه­ای و شاخص دوبله کرده­اند.

خانم حجت مدیر پروژه دوبله بازی پروانه و دوبلر نقش‌های "اِویتان" و "اَوینا"

من از سال ۶۳ وارد کار دوبلاژ شدم. اولین کار بنده سریال پلاستوس بود. در نقش‌های سکارو، تیکو در دوردنیا در هشتاد روز، چینن در ایکیوسان، هرمیون در هری‌پاتر، ایشیزاکی در فوتبالیست‌ها و پینی در عموگجت و خیلی کارهای دیگر صحبت کردم. بعد از این دوره هم بیشتر مدیریت کار دوبله را برعهده گرفتم و از سال ۷۴ سرپرست فیلم شدم و کمتر حرف می‌زدم. در بازی «پروانه»  به جای چندین شخصیت از جمله "اِویتان" و "اَوینا" صحبت کردم. پروانه کار خیلی زیبایی  است. واقعاً صادقانه عرض می‌کنم که گروه، تیم خیلی خوبی هستند. بچه‌های جوانی که پشت‌ سرشان اعتقاد وجود دارد و شخصیت‌ مثبتی هم دارند. اولین باری که این بچه‌ها را دیدم احساس خوبی به من دست داد. از آن فضا و آدم‌ها جز صداقت و پاکی حس دیگری نگرفتم. به همین دلیل با افتخار کارشان را قبول کردم. با اینکه این دوستان سن جوانی دارند و امکانات آنچنانی هم در اختیار نداشتند ولی بازی خیلی زیبایی را تولید کرده­اند. من هم از آنها انرژی گرفتم و در یک فضای کاری کاملاً دوستانه‌ با همدیگر کار کردیم. اعتقاد من این است که به جای انیمیشن‌ها و سی‌دی‌های بازی که اکثراً حاوی خشونت و پرخاشگری و کشتن و تصادف هستند و به مرور روی بچه‌های ما اثر منفی می‌گذارند خوب است که این مدل‌ کارها  هم تولید شوند. اینکه نشان دهیم که ظلم چیست، شر چیست، پاکی یعنی چه؟ و مسائل با ارزش و مهم دیگر را مطرح کنیم. بازی پروانه هم آلودگی و پاکی زمین و زمان را که ما باید در حفظ آن کوشا باشیم نشان می‌دهد. واقعاً این تحسین‌برانگیز است که دوستان سازنده بازی پروانه اینقدر حسی و دلی کار کرده‌اند و من برایشان از صمیم قلب آرزوی موفقیت می‌کنم. 

مجموعه دوبلرهای این بازی هم که بنده وظیفه مدیریت و هماهنگی آنها را داشتم چهره­های شاخصی و حرفه­ای مثل آقای همت و خانم رضاخانی هستند و واقعاً خوب عمل کردند. در پایان هم این را عرض کنم که امیدوارم این سبک کارها جوان‌های ما را فعال‌تر کند و کارها و بازی‌ها و داستان‌های ما بیشتر به سمت صلح و آرامش و دوستی بروند. امیدوارم وحدت بین همه آدم‌ها و موجودات جهان هستی بیشتر شود و همه‌ ما دلمان برای همدیگر بسوزد و غم‌مان غم یکدیگر باشد و واقعاً آن شعری که بنی‌آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند  همه‌گیر شود.

با پروژه­ای روبرو شدیم که معلوم است بسیار سخت بوده!

حسین خداداد بیگی عضو انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم و دوبلر سه نقش متفاوت در بازی پروانه

فعالیت‌های بنده در دوبلاژ هم کار دوبله و هم کار مدیریت دوبلاژ است. گوینده رادیو ایران نیز هستم و حدود سی‌واندی سال است که در این فضا فعالیت می‌کنم. در بازی «پروانه» بنده به جای سه شخصیت متفاوت صحبت می‌کنم. اولین شخصیت کلاغ است که یک کاراکتر منفی دارد. دیگری باز هم شخصیت منفی و بد "خزغول" است که این هم جزو مجموعه خزدک‌هاست. آخری هم شخصیت "فرضیا عمو" است که با صدای طبیعی خودم آن را ایفا کردم.با توجه به شرایطی که در طول  کار دیدم متوجه شدم که یک پروژه خیلی سخت به پایان رسیده است. معلوم است که یک تیم متخصص مدت‌های مدیدی روی این پروژه فکر و کار کرده‌اند و برای آن طرح نوشتند. همکاران این پروژه با هم وحدت و دوستی خیلی‌خیلی خوبی دارند. ماحصل این کار هم به خوبی مشخص است. و برای همه دوستان این پروژه آرزوی موفقیت دارم.

پروانه کاری نو و جدید است

بیژن علی محمدی دوبلور نقش «برزیا» پدر «فادیا»

به خاطر کاری که انجام شده به همه دوستان تبریک می‌گویم. با توجه به اینکه ما دوبلورها تنها بعضی از جاهای خاص این بازی را صحبت کردیم بنابراین بقیه بازی را ندیدیم ولی همین میزان هم که دیده­ایم انصافا جای تبریک به گروه بازی‌ساز Bearded Bird دارد. با توجه به کارهای قبلی که ما انجام دادیم به نظر بنده این کار یک پروژه نو و جدید است، بنده قبلاً تجربه چند کار انیمیشن ایرانی  که سنتی و فولکوریک بوده مثل پروژه پهلوان پوریای ولی را داشتم اما خوب این کار ویژگی­های خاصی دارد. نقشی هم که بنده در بازی پروانه متقبل شدم تا جای آن صحبت کنم نقش«برزیا» پدر فادیا است. پدری با یک شخصیت دنیادیده و باتجربه‌ که سعی می‌کند پسر را در مسیر حرکتش به موقع راهنمایی کند و از اضطراب و نگرانی دور نگه دارد. در مقاطع حساس از تجربیاتش استفاده می‌کند و زمانی که پسر در رودخانه می‌افتد او را نجات می‌دهد و سعی می‌کند که به او آرامش دهد و در مجموع یک پشتیبان برای فرزندش است. یکی از دیلوگ‌های بازی که من  آن را می‌پسندم و بچه‌ها و مخاطبین آن را خواهند شنید این دیالوگ بود: «ناراحت نباش پسرم، من به اندازه کافی ازت حمایت می‌کنم». در بازی پروانه صدای کاراکتر پدر تقریباً به صدای اصلی خودم نزدیک است و تفاوتی چندانی با آن ندارد. فقط یک مقدار صدایم باید پخته‌تر می‌شد که شد. درباره فضای کاری و تخصصی دوبلورها هم این را خدمت شما عرض کنم که دوستان دوبلور ما کلاً به چند گروه تقسیم می‌شوند. یکسری از بچه‌ها تیپی‌گو هستند که ما هم جزو آن تیپی‌گوها هستیم و بنا به تشخیص مدیردوبلاژ و شناختی که از توانایی‌های دوبلرها در تغییر صدا دارد دوستان را به کار دعوت می‌کنند. وقتی هم که شخصیت توسط کارگردان و مدیردوبلاژ برای ما تشریح ‌شد به تناسب درکی که از شخصیت به دست می‌آوریم صداسازی انجام می‌شود و بعد از تبادل نظر کارگردان و مدیردوبلاژ است که دیگر صدای شخصیت بازی رایانه‌ای یا انیمیشن شکل گرفته است. البته خود گویندگان هم ناخودآگاه با شخصیت مدنظر همزادپنداری می‌کنند و تا آنجا که ممکن است خودشان را به آن شخصیت نزدیک می‌نمایند.

با آدم ­های با استعداد و خوش اخلاقی روبرو شدم

فرانک رفیعی‌ دوبلر نقش مامک‌ننه

بنده از سال ۱۳۷۰ وارد دوبلاژ شدم و در کنار آن در رادیو به عنوان مجری و مجری‌بازیگر نیز کار می‌کردم. تا به حال سعادت ایفای نقش‌ در شخصیت‌های مختلفی را داشتم. از سال ۱۳۸۴ سرپرستی گویندگان را به عهده گرفتم. من معمولا با صدای اصلی خودم جای دختر خانم‌های جوان یا دختربچه یا پسربچه  صحبت می­کنم. البته با تغییر صدا و لهجه در نقش‌های دیگر هم صحبت کردم. مثلاً در شکرستان نقش ننه‌قمر را با لهجه اصفهانی کار کردم. در سریال آن­شرلی نقش معلم آن­شرلی را ایفا کردم و در فوتبالیست‌ها هم جای نقش کیزوکی صحبت ‌کردم. در بازی پروانه هم نقش مامک‌ننه را صحبت می­ کنم.  با توجه به این تجربیات، درباره پروژه  «پروانه» باید این را خدمت شما عرض کنم که کار خیلی عالی است. من از همان دفعه اولی که اعضای این تیم سازنده را دیدم خیلی از آنها راضی بودم چون فکر می‌کنم که این بچه‌ها خیلی‌خیلی بااستعداد و خوش‌اخلاق هستند.

پروانه نشان داد استعدادهای ویژه­ای در صنعت بازی سازی کشور فعالند

همت‌وند دوبلر نقش رائد

شخصیتی که در این بازی بنده نقش دوبلر آن را ایفا می­کنم «رائد» بود. یک شخصیت بسیار پخته و کارآزموده که در بازی «پروانه»  بیشتر مشکلات ظاهراً به دست ایشان حل می‌شود. قبل از توضیح این بازی توسط سازندگان آن، ما هیچ تصوری از بازی نداشتیم. اما الآن بعد از ضبط کار تقریباً می‌دانیم که داستان بازی از کجا شروع می‌شود و به کجا ختم می‌گردد. یکی از دیالوگ‌هایی که بنده در این کار دوست داشتم را برای شما بیان می‌کنم: «مدتی از روشن شدن چراغ بنای یادبود می‌گذرد، این یعنی زمان بیداری پروانه نزدیک شده. تمام این مدت درگیر بودیم و با کمک هم تونستیم شهر را نجات دهیم».

 در نهایت از این کار واقعاً خیلی خوشم آمد. استعدادهای خیلی خوبی در مجموعه  بازی سازی کار می‌کنند. انشاالله شاهد موفقیت‌های بزرگتری از آنها خواهیم بود.