مقاله : جای خالی قلم رسانه ای در صنعت بازی های ویدئویی ایران

سلام…این روزها وقتی دوری توی اینترنت و صفحات اجتماعی میزنیم،به وفور میتونیم رسانه ها،سایت ها و صفحات تخصصی اطلاع رسانی بازی های ویدئویی رو مشاهده کنیم که جای خوشحالی داره.اینکه قشری از گیمرها به سمت نویسندگی در این حوزه به صورت خودجوش دارن میان،حوزه ای که در حال حاضر توی ایران هیچ کلاس درسی به طور رسمی نداره،بسیار امیدوارکننده میتونه باشه.ولی آیا همه ی رسانه ها،همه ی افرادی که در تک تک این مراجع مشغول به کار هستند،گام های درست و اصولی برمیدارن ؟ آیا این مراجع رسالت اصلی خودشون رو که به نوعی پوشش و اهمیت به صنعت بازی وسرگرمی های ویدئویی ایران هست روبه خوبی اجرا کردند ؟ و آیا قدم های مثبتی در جهت فرهنگ سازی در این صنعت انجام شده ؟ جواب سوال ما میتونه یک "نه" بزرگ باشه.این "نه" جوانب مختلفی رو به دنبال خودش داره که بزرگترینش مربوط به ارتباط رسانه ها و بازی سازان و سپس گیمرها هست که این سیم کشی و این رابطه بسیار به هم ریخته و فاقد نظم و دقت کافی هست.

دوست داشتم برای اولین حضورم در سایت بسیار خوب میهن گیم،مطلبی متفاوت رو منتشر کنم که تا به حال در فضای اینترنتی منتشر نشده.مطلبی که در ادامه مطالعه میکنید،یکی از مقالات من در دوهفته نامه عصرارتباط شماره ۶۱۱ صفحه ی دهم با تیتر " رسانه ها : مرز بین بازی سازان و بازی بازان برای تولید محصول " جای خالی همکاری های دو جانبه" است که با تغییرات و بروزرسانی،همانطور که گفتم برای اولین بار در سایت میهن گیم قرار گرفته است.

وقتی روند کلی بازی سازی در ایران را بررسی کنیم،متوجه می شویم برخی تک بعدی نگری ها در این صنعت جوان سبب شده تا در بسیاری از موارد آن گونه که شایسته است نتیجه ی مطلوب حاصل نشود.بازی سازی دارای ابعاد مختلفی است و عوامل گوناگونی در پیشرفت این صنعت اثر گذارند.مسلما یای از مهم ترین این عوامل،تولیدکنندگان هستند،اما اگر آنها را تنها عامل در پروسه ی بازی سازی بدانیم،دچار تک بعدی نگری شده و را خطا رفته ایم.در کنار تولیدکنندگان،عوامل دیگری نیز وجود دارند که اهمیت آنها در چرخه بازی سازی از تولید و تولیدکنندگان نه تنها کمتر نیست،بلکه در برخی موارد نقش شان میتواند برجسته تر نیز باشد و رسانه های تخصصی بازی های ویدئویی،اشخاص و مراجعی هستند که به کارهای خبری و تحلیلی تخصصی در رابطه با بازی های ویدئویی مشغول هستند.اگر بین بازی سازان و بازی بازان (گیمرها)، یک مرز را فرض کنیم،این مرز همان رسانه است که بازی سازان باید از آن عبور و استفاده کرده تا محصول خود را به بازی بازان بشناسانند و معرفی کنند.

متاسفانه در ایران رابطه ی مستحکم و قوی بین رسانه های تخصصی و بازی سازان وجود ندارد و این یکی از بزرگ ترین مشکلات صنعت بازی سازی در ایران است.یک بازی هرچقدر هم خوب و باکیفیت باشد،وقتی توسط مراجعی که میشود گفت بالای ۹۰ درصد گیمرهای اصلی و حرفه ای فارسی زبان در آنها حضور دارند،پشتیبانی و پوشش داده نشود،نمیتواند به هیچ وجه موفقیت های بزرگ و خوبی را کسب کند.

اگر به رسانه های تخصصی اروپایی،آمریکایی و ژاپنی نیم نگاهی داشته باشیم،متوجه می شویم که ارتباط تنگاتنگ و بسیار عمیقی با بازی سازان کشورهای خود دارند و این ارتباط یکی از عواملی است که سبب شده تا صنعت بازی سازی در برخی از این کشورها تبدیل به یکی از سودآورترین و مهم ترین صنایع شود به حدی که برخی از بزرگ ترین و فاخرترین نمایشگاه ها در کشورهای پیشرو متعلق به بازی های ویدئویی بوده و در رسانه های آنها تا جایی به این صنعت اهمیت داده میشود که گاهی رویدادهای بازی سازی به تیتر یک ایشان تبدیل می شود.

شاید برایتان جالب باشه بدونید وب سایت مطرح گیم اسپات زیر مجموعه ی سی بی اس اینترکتیو یکی از بزرگترین مجموعه رسانه های آنلاین دنیاست که ارزشی بالغ بر ۶۵۰ میلیون دلار یا تقریبا دو هزار میلیارد تومان دارد.

البته در این میان نباید نقش بودجه های میلیون دلاری را که صرف تبلیغات در رسانه های مختلف می شود فراموش کرد،بودجه هایی که مسلما استودیوهای داخلی توان پرداخت آنها را ندارند،اما می توان انتظار داشته تا با تعریف مکانیزم هایی دو سویه،رابطه ای منطفی و براساس بازی برد-برد میان بازی سازان و رسانه ها شکل گیرد که در آن رابطه هم بازی ساز بتواند به بهترین نحو بازی خود را معرفی کند و هم رسانه به وظیفه اطلاع رسانی خود عمل کرده باشد و هم بازی بازان از آخرین محصولات وطنی آگاهی یابند.

کارکرد رسانه ها تنها در شناسایی و معرفی بازی ها خلاصه نمی شود،بلکه نقش مهم دیگر آنها در فرهنگ سازی است.باید مسئولان و دست اندرکاران مرتبط با بازی سازی کشور متوجه باشند که بدون استفاده و کمک رسانه های تخصصی بازی در ایران،به هیچ وجه نمی توانند قدم در این میدان گذاشته و انتظار فرهنگ سازی مناسب بین بازی بازان را داشته باشند.همان طور که اشاره شد،خیل عظیمی از جمعیت گیمرهای حرفه ای ایران،به رسانه های تخصصی رجوع می کنند و از طریق آنها پیگیر آخرین اخبار بازی سازی در ایران و جهان می شوند.مسلما وجود چنین رسانه هایی که قریب با اتفاق آنها متعلق به منابع شخصی و خصوصی است،به نوعی نعمت برای مسئولان حساب میشود چرا که دیگر آنها به این نیاز ندارند که از صفر کار را شروع کرده و به جمع آوری گیمرها در یک واحد بپردازند بلکه می توانند با تعامل مناسب با این رسانه ها با تلنگری کوچک،موج های بزرگ راه بیندازند و صنعت بازی سازی را گام ها به جلو ببرند.

یکی از عناوین ایرانی که استودیو سازندش در امر تبلیغات و اطلاع رسانی بسیار پیشتاز بوده،بازی شبگرد از استودیو پردیس گیم بوده است.

بنیاد ملی بازی های رایانه ای،به عنوان متولی اصلی بازی سازی در ایران،تنها بودجه ای که به این صنعت اختصاص می دهد مربوط به بازی سازان است که باز آن هم برای ساخت آثاری فاخر و قابل توجه که بتوانند با عناوین خارجی در یک استاندارد باشد،کافی نیست.این بنیاد و مراجع دولتی و خصوصی دیگر باید در کنار این امر،از تشکیل انجمن و تشکلی برای گردآوری و هماهنگی رسانه های تخصصی بازی های ویدئویی در ایران حمایت کنند که در آن بتوان اهداف و برنامه ریزی های دقیقی برای نحوه صحیح پوشش دهی و رسانه ای کردن محصولات داخلی انجام دهند.درکنار آن،متولیان باید بودجه ای را نیز صرف بخش رسانه ای تولیدات کنند.متاسفانه حتی بیشتر بازی سازان ایرانی،تبلیغات را تنها به بنر زدن در سایت های گوناگون منحصر میدانند،درحالی که این یکی از روش های اطلاع رسانی است که به صورت تجاری دنبال می شود،در صورتی که بخش اعظم تبلیغات می تواند به صورت خبررسانی باشد که در بسیاری از موارد رایگان خواهد بود.

وقتی پای درد و دل برخی بازی سازان مینشستم و از کارهاشون جویا می شدم،متوجه نارضایتی هاشون از نحوه ی برخورد و پاسخگویی برخی رسانه ها میشدم.گله هایی مانند اینکه بعضا خبرها،تصاویر و ویدئوهای آن ها اونطور که شایسته است پوشش نمیدهند و مواردی از این قبیل.مسلما اگر بازی سازی بخواهد در روشی صحیح محصول خود را رسانه ای کند و با چنین برخوردهایی روبه رو شود،از این تعامل دلسرد خواهد شد،بنابراین باید گفت توجه هر دو طرف و همکاری های متقابل در ایجاد بستر همکاری دوجانبه بازی سازان و اهالی رسانه بسیار حائز اهمیت است.

رسانه های تخصصی بازی های ویدئویی در ایران با اینکه در یکی دو سال اخیر عملکردهای مثبتی در راستای اطلاع رسانی بازی های ایرانی انجام دادند،ولی هنوز بین برخی از آنها این نکته جا نیفتاده است که نباید فرقی میان بازی های ایرانی و خارجی در بحث رسانه ای قائل شوند.به مراتب مجلات چاپی تخصصی بازی بسیاری را دیده ایم که تصاویر روی جلدشان مزین به بازی های خارجی است،ولی وقتی بحث یک بازی ایرانی به میان می آید،بلافاصله برچسب تبلیغ می زنند و تقاضای مبلغی هنگفت برای چاپ دارند.در صورتی که باید از این دوستان پرسید که آیا این کار را برای پوشش گسترده ی خبری آن بازی های خارجی نیز انجام می دهند ؟! و اصولا چه وظیفه ای برای خود در شکل دهی و به حرکت در آوردن صنعت بازی سازی در کشور قائل هستند ؟

امید هست مجموعه ی خبری/تحلیلی تخصصی بازی های ویدئویی میهن گیم،مسیر درست و روشنی را در راستای حمایت های همه جانبه از صنعت بازی و سرگرمی های ویدئویی در کشور بردارد