خیانت ارواح | نقد و بررسی بازی Call Of Duty: Ghosts

فرانچایز ندای وظیفه (Call Of Duty) یکی از پر طرف دار ترین و پر فروش ترین فرانچایز های تاریخ بازی های رایانه ای است. این بازی در ابتدا قرار بود به رقابت با سری معروف و قدیمی مدال افتخار (Medal Of Honor) بپردازد ولی با توجه به این که کمپانی EA اعضای استودیو ی سازنده ی مدال افتخار را اخراج کرد این رقابت پایان یافت. پس از این اتفاقات برخی از اعضای استودیو ی سازنده ی سری مدال افتخار گرد هم آمدند و تصمیم گرفتند استودیو ی جدیدی را تأسیس کنند و زیر نظر اکتیویژن  (Activision) فعالیت کنند. تا قبل از این که سازندگن ندای وظیفه نام مناسبی را برای بازی خود انتخاب نمایند، نام بازیشان قاتل مدال افتخار (Medal Of Honor Killer) بود که این موضوع نشان از عصبانیت اعضای استودیو ی سازنده ی ندای وظیفه داشت. اما پس از مدتی و با فروکش کردن خشم بازی سازان فراری از EA آن ها نام ندای وظیفه (Call Of Duty) را برای بازیشان انتخاب کردند. این استودیو که از اعضای سازنده ی مدال افتخار تشکیل شده بود اینفینیتی وارد (Infinity Ward) نام گرفت. این استودیو سری ندای وظیفه را خلق کرد و توانست عاشقان سبک تیر اندازی اول شخص (First Person Shooter) را به معشوقشان برساند. پس از منحل شدن استودیو ی سازنده ی مدال افتخار این بازی دیگر ساخته نشد و فقط در چند سال اخیر چند نسخه ی ضعیف از آن منتشر شد. پس می توانیم بگوییم که ندای وظیفه، مدال افتخار را کشته است.

از سری ندای وظیفه هر ساله یک یا دو نسخه عرضه می شد ولی در اواخر نسل ششم دوست داران این بازی از یک نواخت بودن آن و نبودن ایده های جدید در آن شکایت کردند. سازندگان هم که می دانستند که باید رضایت مردم را جلب کنند دست به کار شدند. در نسخه ی بعد این سری آن ها تغییرات عمده ای ایجاد کردند و زمان بازی را از گذشته های دور و جنگ جهانی به عصر مدرن و پیشرفته ی امروزی منتقل کردند. بر همین اساس به نام بازی هم پسوند Modern Warfare یا جنگ امروزی را اضافه کردند. این نسخه و نسخه ی بعدیش به دلیل همین نو آوری ها و داستان قوی توانستند با باز خورد های خوبی از جانب طرف داران و وبسایت های دنیای گیم رو به رو شوند. اما نسخه سوم سه گانه ی Modern Warfare نتوانست به موفقیت های نسخه های قبلی برسد. پس از این فراز و نشیب ها که برای این سری به وجود آمد سازدگان تصمیم به ساخت نسخه ی جدیدی از این بازی با نام ندای وظیفه: ارواح (Call Of Duty: Ghosts) کردند. عده ای بر این باور بودند که این نسخه می تواند همانند نسخه ی چهارم تحولی را در این سری به وجود آورد و عده ای هم نه. ولی این بازی بالاخره برای PC و کنسول های نسل هفتمی منتشر شد. نسخه های نسل هشتمی این بازی هم هم زمان با لانچ کنسول های نسل بعدی منتشر می شوند. سازنده ی این نسخه هم مانند اکثر نسخه های این سری استودیو ی خالق آن یعنی استودیو ی اینفینیتی وارد (Infinity Ward) است. ناشر بازی هم مثل همه ی نسخه های این سری کمپانی بزرگ اکتیویژن (Activision) است. در ادامه به بررسی قسمت های مختلف این بازی می پردازیم.

 Call Of Duty: Ghosts

استودیو ی سازنده: Infinity Ward – Raven SoftWare (Multi Player) – Never Soft (Extinction) – Treyarch (Wii U Version)

ناشر: Activision

پلتفرم (ها): PS4 – XBOX ONE – Microsoft Windows – PS3 – XBOX 360

تاریخ انتشار: ۵ نوامبر برای PS3 – XBOX 360 و Microsoft Windows _ 15 نوامبر در آمریکای شمالی و ۲۹ نوامبر در اروپا برای PS4 _ 22 نوامبر برای XBOX ONE

سبک بازی: تیر اندازی اول شخص  (First Person Shooter)

سری: ندای وظیفه (Call Of Duty)

انجین: نسخه ی بهبود یافته ی IW Engine 4.0 – Havok

نویسنده: Stephen Gaghan

آهنگ ساز: David Buckley

مد بازی: تک نفره – چند نفره (Multi Player – Single Player)

نحوه ی عرضه ی بازی: دیسک فیزیکی – دیجیتالی (Download)

دو برادر – داستان

سری ندای وظیفه (Call Of Duty) همیشه به داستان قوی و پر جزئیات خود مشهور بوده است که همگان را وادار به انجام خود می کند. داستان این سری تقریبا در همه ی نسخه ها مربوط به یک گروه نظامی است که سعی می کنند برای نجات کشورشان و یا نجات دنیا به مقابله با آنتاگونیست ها (Antagonist) های بازی (شخصیت های منفی) می پردازند. همان طور که در مقدمه هم اشاره شد تا قبل از نسخه ی چهارم بازی همه ی وقایع در زمان جنگ های جهانی اتفاق می افتاد و به همین دلیل هم نمی توانست گیمر ها را با خود همراه کند. ولی پس از نسخه ی چهارم و وارد شدن بازی به دنیای جنگ های مدرن، داستان بازی هم دچار تغییر و تحولات زیادی شد که از جمله ی آن ها می توان به پیشرفت در بخش شخصیت پردازی اشاره کرد؛ شخصیت های بازی عمیق تر و واقع گرایانه تر شدند و بهتر می شد با آن ها ارتباط بر قرار کرد. داستان این سری در دو نسخه ی MW 1 و MW 2 به اوج خود رسید و توانست اشک بسیاری از گیمر ها را در بیاورد. ولی در نسخه ی MW 3 داستان بازی کمی افت کرد و نتوانست همانند دو نسخه ی قبلی خود خوش بدرخشد. در این نسخه هم داستانی کاملا جدا از نسخه های قبلی روایت می شود. در این نسخه شما در نقش شخصی با نام لوگن واکر (Logan Walker) قرار می گیرید و برادرتان هش (Hesh) هم به شما کمک می کند. البته پدر این دو نفر یعنی الیاس واکر (Elias Walker) هم نقش مهمی در بازی دارد.

داستان بازی نسبت به نسخه های قبلی دارای پسرفت هایی بوده است که اگر نسخه های قبلی را تجربه کرده باشید کاملا مشهود است. شخصیت پردازی افت شدیدی کرده و اصلا با شخصیت های واقعی رو به رو نمی شویم و حتی شخصیت پردازی شخصیت اصلی یعنی لوگن هم دقیق نمی باشد و نشان از کم کاری سازندگان دارد. وقتی که شخصیت اصلی بازی اصلا صحبت نکند و فقط اسم برادرش را صدا کند نمی توان توقع بالایی را از شخصیت های دیگر بازی داشت زیرا اگر تیم سازنده می خواست به شخصیت پردازی توجه کند باید ابتدا شخصیت اصلی خود را طبیعی تر خلق می کرد. از شخصیت پردازی ضعیف بازی که بگذریم می رسیم به نحوه ی روایت داستان. داستان این بازی هم مثل نسخه های قبلی توسط دیالوگ های شخصیت ها و میان پرده ها (Cut Scene) روایت می شود. در این بخش هم شاهد افت های چشم گیری بوده ایم و همین کم حرفی بیش از حد شخصیت اصلی باعث می شود تا نتوان با داستان بازی همراه شد. میان پرده ها هم ضعیف تر از گذشته شده اند و نمی توان از آن ها اطلاعات زیادی به دست آورد. در بازی گروهی به نام ارواح (Ghosts) وجود دارد که شما و برادرتان وارد آن می شوید. وقایع فاجعه انگیزی که در بازی اتفاق می افتد هم به دلیل همین گروه ارواح و یکی از اعضای سابق آن است. در این نسخه هم داستان بازی پیرامون یکی از اعضای سابق گروه ارواح (Ghosts) است که به دلیل اتفاقاتی که در گذشته میان او و الیاس واکر افتاده است به دشمنی با گروه ارواح می پردازد. در کل داستان بازی نسبت به نسخه های قبلی دارای ضعف های زیادی بوده است و اگر این سری را به خاطر داستان بازی می کنید باید به شما بگویم که از انجام این بازی صرف نظر کنید.

گلوله ها تو را می خواهند – گیم پلی

در بازی های FPS مهم ترین چیز گیم پلی هیجان انگیز و پر فراز و نشیب است که این سری نشان داده است همیشه از این لحاظ تأمین است. گیم پلی در بازی های ندای وظیفه فقط به تیر اندازی و کشت و کشتار ختم نمی شود و در بعضی مواقع باید با استراتژی های مناسب از حرکات ناگهانی دشمن جلو گیری کنید و هم چنین گاهی اوقات برای رد کردن مراحل بازی مخفی کاری هم لازم است. شما در این نسخه در نقش لوگن واکر (Logan Walker) هستید و فقط در بعضی مواقع محدود به عنوان شخصیت دیگری بازی می کنید؛ شما یک مرحله را به وسیله ی یک فضا نورد و یک مرحله را هم به عنوان پدر لوگن یعنی الیاس واکر (Elias Walker) انجام می دهید. در اکثر لحظات شما از چشمان لوگن صحنات بازی را مشاهده می کنید و حتی یک لحظه هم نمی توانید صورت وی را مشاهده کنید. مبارزات بازی به دو دسته ی تیر اندازی و مبارزات نزدیک و تن به تن تقسیم می شود؛ بخش تیر اندازی بازی معرف حضور اکثر شما عزیزان می باشد، در این بخش شما باید با استفاده از سلاح های گرم به مبارزه با دشمنان بپردازید. برای بخش های تیر اندازی هم می توانید پشت اجسام پناه بگیرید (کاور گیری) و در موقعیت مناسب به سمت دشمنان خود شلیک کنید و یا این که تفنگ خود را به دست بگیرید و یک تنه به جنگ دشمنان خود بروید که اگر این روش را انتخاب کنید باید مواظب خشاب خود و سلامتی شخصیتتان باشید زیرا در این شکل مبارزه دشمنان شرایط بهتری برای آسیب رساندن به شما دارند؛ البته اکثر گیمر ها راه دوم را برای پیش بردن مراحل بازی انتخاب می کنند و حق هم دارند زیرا این نوع مبارزه هیجان بیش تری را به همراه دارد. تقریبا ۵۰ نوع مختلف سلاح کمری و سلاح سنگین در بازی وجود دارد که شما فقط می توانید از هر کدام از آن ها یک سلاح را با خود حمل کنید. هم چنین شما می توانید از انواع نارنجک هم برای نابودی یا پرت کردن حواس دشمنان خود استفاده کنید. در درگیری های تن به تن می توانید با مشت زدن یا چاقو زدن به حریفان خود آسیب برسانید ولی در بعضی مواقع این کار با دکمه زنی یا QTE (Quick Time Event) انجام می شود.

اعضای گروه شما هم معمولا سه نفر هستند که در نابود کردن دشمنان و مأموریت های دیگر به شما کمک می کنند. یکی از نو آوری های این بازی که در کل این سبک تک می باشد اضافه شدن یک سگ تربیت شده با نام رایلی (Riley) به بازی است که می تواند به درد بخور باشد. شما در بعضی مواقع خاص می توانید این سگ را توسط ابزار های کامپیوتری کنترل کنید و اطلاعات مفیدی را از موقعیت دشمنان خود به دست بیاورید و یا این که دشمنان را مخفیانه بکشید. در این مواقع حرکات رایلی ضبط می شوند و شما می توانید آن ها را مشاهده کنید ولی در بعضی مواقع می توانید به دل خواه به رایلی دستور قتل شخصی را بدهید و او هم همان کار را خواهد کرد. در بازی شما می توانید وسایل مختلفی هم چون تانک، هلی کوپتر و غیره را کنترل کنید که به عنوان تنوع در بازی خوب هستند. در مراحلی که در سفینه های فضایی یا جو زمین هم هستید بازی به خوبی احساس بی وزنی را به شما القاء می کند و شما احساس می کنید که واقعا در فضا در حال تیر اندازی می باشید؛ این بحث در مورد قسمت های زیر آب بازی هم صدق می کند و هر لحظه می توانید جریان آب را که مانع حرکت هر چه سریع تر شما می شود را احساس کنید.. رابط کاربری بازی (HUD) هم نسبت به گذشته بهتر شده است و شما همیشه نباید در گوشه ی صفحه ی نمایش آن را ببینید و فقط در مواقع لازم نمایش داده می شود تا باعث آزار شما نشود. در این نسخه به جای بخش زامبی ها که در نسخه ی قبلی یعنی Call Of Duty: Black Ops 2 وجود داشت بخشی با نام Extinction قرار داده شده است و شما به جای مبارزه با زامبی ها باید با موجودات فضایی مقابله کنید و از خود و یارانتان دفاع کنید. یکی از مهم ترین بخش ها در بازی های FPS و مخصوصا این بازی بخش چند نفره یا مولتی پلیر (Multi Player) است که قصد اکثر گیمر ها از خرید این بازی بخش کمپین ۵ ساعته ی آن نیست بلکه همین بخش مولتی پلیر آن است. متأسفانه در این نقد از بخش مولتی پلیر بازی صرف نظر شده است و این بخش نقد نشده است. (به دلیل انجام ندادن این بخش از بازی.)

تماشای ارواح – گرافیک

متأسفانه تیم سازنده برای گرافیک بازی تلاش زیادی نکرده اند و ما شاهد گرافیک خیره کننده ای نیستیم که باعث شود بازی را چندین و چند بار به اتمام برسانیم. گرافیک بازی در یک کلام معمولی است یعنی نه آن قدر بد است که بگوییم بد ترین گرافیک است و نه آن قدر خوب است که بگوییم خارق العاده است و می تواند با رقبایش مثل Batllefield 4 رقابت کند. به دلیل این که ما در هیچ شرایطی چهره ی کاراکتر اصلی بازی یعنی لوگان را مشاهده نمی کنیم پس فقط می توانیم به بررسی طراحی چهره های شخصیت های فرعی بپردازیم. طراحی چهره های دیگر شخصیت ها نسبتا خوب می باشد ولی می شد که بهتر باشد و هر کدام از شخصیت ها از جزئیات بیش تری برخوردار باشند. طراحی بدن شخصیت ها هم پر از اشکال است و در بعضی مواقع شما احساس می کنید که دارید یک بازی متعلق به نسل قبل را انجام می دهید. بافت ها (Texture) بازی هم بیش از حد بی کیفیت هستند و این بی کیففیتی تا حدی است که در بعضی مواقع باعث دل زدگی شما از انجام بازی می شود. افکت های مختلف مثل آتش، خون و غیره هم با کیفیت هستند و می توان آن ها را تحمل کرد.

از نقاط ضعف گرافیک بازی که بگذریم می رسیم به نقاط مثبت گرافیکی. نور پردازی بازی یکی از نقاط مثبت بازی است که در تمامی شرایط از قبیل محیط های تاریک و کم نور و یا مناطق زیر آب به خوبی انجام شده است و اگر دیگر بخش های گرافیکی بازی هم به کیفیت نور پردازی آن بودند گرافیک کلی بازی به یکی از قسمت های پر قدرت بازی تبدیل می شد. سایه زنی هایی که در بازی مشاهده می شوند هم خوب کار شده اند و نسبت به قسمت های دیگر گرافیک بازی بهتر می باشند. مکان های مختلفی در بازی وجود دارند که از جمله ی آن ها می توان به آسمان خراش های شهر های مدرن، جو زمین! و غیره اشاره کرد که از تنوع قابل توجهی برخوردار می باشند. البته چندی پیش خبری منتشر شد که نشان می داد برخی از گیمر ها متوجه شده اند بعضی از صحنه های بازی از نسخه ی Modern Warfare 2 کپی برداری شده است که این یک نقطه ضعف بزرگ برای بازی به حساب می آید و برای ما مشخص می کند که تیم سازنده برای ساخت این بازی عجله داشته اند و یا این که از تنبلی زیاد دست به کپی برداری از بازی های قبلیشان کرده اند. گرافیک بازی در کل نسبت به بخش های دیگر بازی ضعیف تر می باشد و نتوانسته است بازی را برای شما واقع گرایانه تر جلوه دهد.

آوای رزم – موسیقی و صدا گذاری

وقتی که بحث از موسیقی است ایراد گرفتن از سری ندای وظیفه (Call Of Duty) کار بسیار مشکلی می باشد زیرا سازندگان این سری همواره و در تمام نسخه های آن با استخدام صدا پیشگان و آهنگ سازان خبره و زبر دست خاطراتی به یاد ماندنی را برای گیمر ها رقم زده اند. آهنگ ساز این بازی آقای David Buckley بوده اند و توانسته اند با خلق آهنگ های خوب تجربه ی خوبی را برای دوست داران این سری رقم بزنند. البته این نسخه نتوانسته است آهنگ های حماسی نسخه های قبلی را به گیمر ها ارائه دهد. آهنگ ساز این بازی پیش تر در آهنگ سازی Metal Gear Solid 4 هم مشارکت داشته است و در صنعت آهنگ سازی فیلم های سینمایی هم تجربه ی فراوانی دارد. موسیقی های پس زمینه ی بازی هم کاملا با شرایط هم خوانی دارند و به موقع پخش می شوند که به شما کمک می کند تا هر چه بیش تر با داستان بازی همراه شوید. صدا پیشگی شخصیت ها هم به خوبی انجام شده است و هر یک از شخصیت ها با صدایشان هم خوانی دارند. البته این مسئله شامل شخصیت اصلی بازی یعنی لوگن نمی شود چون که او در طی بازی بیش از ۴ یا ۵ بار صحبت نمی کند. تیتراژ پایانی این بازی هم توسط رپر مشهور و پر طرف دار آمریکایی یعنی امینم (Eminem) ساخته شده است. به طور کلی این بازی در مبحث صدا گذاری و موسیقی همانند یک ندای وظیفه ی واقعی بوده است و نوانسته است حداقل در این بخش شما را به یاد نسخه های قبلی این سری بیاندازد.

مثل قبلی ها نیست – کلام آخر

این بازی علی رغم تبلیغات رسانه ای زیادش نتوانست به موفقیت های نسخه های قبلی این سری برسد و هم چنین از رقبای هم سبک خود مانند Battlefield 4 هم بازماند. این بازی از ریشه های واقعی خود که در نه نسخه ی قبلی وجود داشت کمی دور شده است و سازندگان بیش تر قصد داشته اند تا در این نسخه گیمر های جدید و تازه کار را جذب اثر جدید خود کنند که این مسئله اغلب دوست داران قدیمی این سری را ناراحت کرد. پس اگر می خواهید یک بازی با بخش کمپین (داستانی) کوتاه و چند ساعته را تجربه کنید من این بازی را به شما پیش نهاد می کنم. البته می توانید در صورت دسترسی، بخش چند نفره یا مولتی پلیر (Multi Player) بازی را هم تجربه کنید و با دوستان خود به رقابت بپردازید.