معجون اسپاگتی-زامبی | نقد و بررسی State of Decay: Breakdown 2013

State of Decay – Breakdown ، به عنوان یک بازی در سبک Survival-horror ، پاسخی هوشمندانه و لذتبخش را فراهم میآورد در مورد سوال طرفداران بازیهای سبک بقا و وحشت (نجات و ترس) نسبت به اینکه تجربه ی عنوانی با حالت روایت سوم شخص به جای سبک اول شخص در این نوع از بازیها چه طعمی خواهد داشت .  کمپانی مستقل آمریکایی Undead Labs با تلفیقی مهیج و سرگرم کننده از زامبی هایی که چشمانی شیطانی دارند و نبردهای هوشمندانه که حس و حال فیلمی خشونت بار از کوئینیتن تارانتینو را القا میکنند ، به یک عنوان شوتینگ بر اساس تم نجات دست یافته اند که نمونه ای خوب در بین بازی هایی ست که هنوز از سیستم گرافیکی قدیمی بهره می برند . موضوع جالب در مورد "ایالت تباه شده " که من را برای بحث در مورد این بازی قانع کرد ، میزان واقعگرایی در مورد برداشتیست که ممکن است برای گیمر از قرار گرفتن در موقعیت کنترل شخصیتهای بازی بوجود بیاید . این سبک نو که اسمش را میگذارم ؛ اسپاگتی – زامبی ، از  تلفیق  گرافیک مختص به نسل قبلی ، با المانها و جزئیات خلاقانه در بازی های روز کمپانی های بزرگ است . جایی که میتوانید از پخش شدن خون یک زامبی بعد از متلاشی کردن مغزش با لگدهای متوالی لذت ببرید . !

نسخه ی نهایی بازی به همراه یک DLC به نام  Breakdown ارائه شده که بعد از انجام بازی اصلی یا قبل از آن میشود انجامش داد .  بازی اصلی بدون هیچ پیش زمینه ای شما را وارد جریانات خطرناکی میکند ، شما در نقش Marcus Campbell به همراه دوستتان به پیک نیکی در یکی از ایالات جنوبی آمریکا آمده اید ، که موجودات آغشته به ویروسی کشنده ، قبلا در آنجا تفریح میکردند (!) ، خیلی زود باید با شرایط جدید خودتان را وفق دهید ، چون در دنیایی قرار دارید که به زامبی ها خیلی علاقمند است . جالب اینکه  State of Decay – Breakdown انگار طوری ساخته و طراحی شده تا شما را وارد یکی از آن رویاهایتان در مورد حضور در چنین دنیایی که به ماجراجویی خیلی وابسته است ، بکند. شما به عنوان گیمر از خلاقیت سازندگان متعجب خواهید شد ؛ به این علت که بعد از دویدن های نه چندان طولانی از دست زامبی ها ، خسته خواهید شد و نیاز به تازه کردن نفس و برگرداندن انرژی خواهید داشت که در کنار تصویر با دو علامت ، نشانه گذاری شده است . یکی مربوط به میزان مسمومیت و سلامت و دیگری انرژی و میزان توان برای بقاست . کم بودن هر یک از این درجه ها با واکنشهای طبیعی شخصیتی که کنترلش میکنید مواجه خواهد شد . مثل کند شدن ناگهانی سرعت حرکت و تلو خوردن ها و لنگان راه رفتن . اگر در حین جنگیدن باشید که وضعیت بغرنج تر از این خواهد شد .شما مجبور خواهید بود با سرعت و شدت کمتری به زامبی ها ضربه وارد کنید . نکته ی بامزه ، نقشه ای پویا و متحرک است که انگار از روی چی پی اس و با دیدی کلی به اتفاقات بازی نگاه میکنید . این یک حالت تعاملی ویژه است تا به صورت جدی غرق در بازی شوید . جی پی اسی که به دریافت امواج وایرلس مجهز شده باشد را در ذهنتان تصور کنید ، طوری که از پایاگاه نجات یافتگان اطلاعات مربوط به محیط ، دسته ای از زامبیهای خطرناکِ در گردش و یا محل تازه ای از یک انسان در خطر را برای شما ارسال میکنند . شما میتوانید حرکت دسته های وحشی موجوودات را روی این نقشه ببینید . توصیه ی منطقی در این لحظه میتواند این باشد که حتما قبلش از اینکه در جای مخفی به دور از آنها قرار دارید ، مطمئن شوید . !

 ایالت تباه شده به طور ویژه ای بر ایده ی جست و جوی دارو ، غذا ، اسلحه های سرد و گرم و هر چیز به نظر به درد بخوری که در محیط تعبیه شده و نجات بازماندگان و انتقال آنان به وضعیت بهتر بنا شده است . در این مورد به خصوص ، باید به عنوان یک داروخانه ی سیار عمل کنید که مطمئن باشید همه ی آنتی بیوتیک های ضروری را در هر مرحله از جست و جو جمع آوری کنید ، این هوشمندانه ترین راه در بازیست که همواره تلفیقی از انتخابهای دارو- اسلحه – غذا را در جست و جویهایتان در نظر بگیرید . چون هیچ کس در مورد اتفاقی که بعدش قرار است بیافتد مطمئن نیست . یک ویژگی راضی کننده در خصوص انجام مراحل بازی ، این است که ؛ گیم پلی برای تحت تاثیر قرار دادن گیمر اصرار به قرار دادن اش در شرایط غیر فابل برگشت و در حالت شکنجه آمیزی ندارد . همه عناصر قابل اشاره در ریتم بازی روال طبیعی آنچیزیست که در واقعیت ممکن است بر اساس انتخابهای شخصیتها و عملکردشان در طول بازی پیش بیاید . این نتیجه ایست که از  نگاه محترمانه ای که سازندگان و در رأسش Travis Stout به عنوان کارگردان ، به گیمر دارند به وجود میاید .  این عنوان به ویژه ای خاص با موتور گرافیکی CryEngine 3 توسعه پیدا کرده که در مورد مقایسه اش با عناوین ساخته شده بر اساس این موتور گرافیکی قدرتمند چالشی پدید نیاورد . شما نیاز پیدا نخواهید کرد تا این عنوان را از لحاظ گرافیکی با عناوین هم سبکش مقایسه کنید .  State of Decay در پرداخت و طراحی بافت ها ، از سبک کثیف و سیاه پنداشتن دنیای پسا آخرالزمانی که توسط زامبیها اشغال شده ، برای گسترش این مفهوم استفاده میکند ، که برای عنوانی با این حجم کم ، به طور شگفت انگیزی مثبت است . حتما مجبور خواهید شد تا به دفعات به بخش تنظیمات گرافیکی بازی برای اجرای کم دردسر سری بزنید . در نماهای پس زمینه هیچ عنصر عاریه  و با طراحی ناقصی دیده نمیشود ، این را میشود هنگام تحلیل محیط و مکانهای مفید منطقه که از روی برجهای بلند ماهواره ای انجام میشود ، فهمید . باید قبل از شروع به جست و جو ، به تحلیل مکانها بپردازید ، این هم یک عنصر واقعی دیگر . برای عنوانی که از مکانیک قدیمی موتور پرقدرت کرای انجین ۳ _که عناوین گرافیکی عظیمی مثل کرایسیس را ارائه میکند_ استفاده میکند و تصاویر و گرافیکی با درجه ی وضوح کمتر و کنتراست بالا را خلق میکند ، نکته ی مهم این خواهد بود که  چطور به گسترش و نفوذ عناصر منعطف در گیم پلی فکر میکند . برای بازی های در سبک Survival-horror ، استفاده از سبک سوم شخص ، ایده ی معمولی (رایج) برای پرداخت گیم پلی نیست . در این عنوان این ایده ، تبدیل به یک تمهید ویژه برای سازندگان شده است ، تا از کمبودی که در بخش گرافیک ممکن است در ایجاد حس ترس و دلهره در گیمر شود ، با اضافه شدن ویژگی ماجراجوگونه ی مخصوص در سبک سوم شخص پوشانده شود . در ضمن این یک امتیاز فوق العاده هم هست برای در نظر گرفتن و نشان دادن واکنشهای طبیعی بدن کاراکتر حین ناتوانی ، گرسنگی ، ضعف و خستگی . 

یک ضعف اساسی در بازی ، مربوط میشود به ایرادی بزرگ در سیستم بارگزاری که زمان لودینگ را به شکل عذاب آوری طولانی میکند . در کنار این ، باید انتظار باگهایی را هم داشته باشید که نه به اندازه نقص اول ، البته ، آزار دهنده است . بهترین استفاده از قابلیتهای این موتور گرافیکی با در نظر گرفتن اینکه بازی به کمترین حجم خود رسیده  ، مکانیک گذر شبانه روز است که به شکلی قانع کننده ، به State of Decay ، ویژگی های باورپذیری بخشیده  . به این اضافه کنید سیستم ناامید کننده ی سیوینگ را که در شرایطی که بخش های زیادی از بازی را انجام داده اید به یک مشکل اساسی برای ادامه ی راه تبدیل میشود . اگر چه با ویژگی خلاقانه ای که سازندگان در این عنوان پیاده کرده اند ، در مورد اینکه همه ی نواقص را فراموش کنیم ، به شکل راضی کننده ای قانع خواهیم شد ؛ اینکه کاراکتری را که در هر شرایط کنترل میگیرید به سختی در مواقع رویارویی با زامبی ها ممکن است بمیرد ، اما وقتی که این اتفاق بیافتد ، برای همیشه به جهنم رفته است (!) و شما باید کنترل شخصیت دیگری را به دست بگیرید . و این اتفاق معمولا وقتی میافتد که با دسته های عظیم زامبی ها روبرو شوید یا وسیله ی نقلیه تان دچار سانحه ی شدیدی شود و با یک انفجار مهیب میلیونها (!) زامبی را به صورت ناگهانی به طرف خودش بکشد ، که شاهد صحنه های واقعا ترسناکی از تکه تکه شدن خواهید بود . به چه دلیلی واقعی تر از این برای تجربه ی این عنوان نیاز دارید .

State of Decay شیوه ای متمایز و خاص برای تزریق احساسات دلهره آمیز در روند بازی به جای پرداخت جزئیات گرافیکی در طراحی چهره های ترسناک زامبی ها ارائه میکند ، با این روش که برای گیمر حس موقعیتی مشابه با حالت واقعی در دنیای پسا آخرالزمانی برای بقا بوجود میآورد . تصور کنید که در یکی از دشت ها و مراتع پهناور زیبای کشاورزی در کنار  جنگلها به شکلی آهسته در حالیکه انبوهی از زامبیها به سرعت به طرف یکدیگر حرکت میکنند احاطه شده اید ، چه حسی به شما دست خواهد داد . تکنیک طراحی شده برای خلق مکانیک حرکتهای گرگ گونه ی بعضی از انواع زامبیها در حالت حمله ی سریع ، واقعا تکان دهنده است . آنچه در مابقی عناصر تزریق شده در بازی به چشم میخورد ، به درک گیمر از این حس عمق بیشتری میبخشد ، اینکه با حجمی کمتر از ۲ گیگ در جهانی آزاد با استفاده از وسایل نقلیه به ماجراجویی بپردازید و از بودن در کنار زامبی ها لذت ببرید ، حس شگفت انگیزیست . اما با این حال ، پرداختن بیش از حد به حاشیه و بر اساس جست و جو و جمع آوری ابزار قرار گرفتن  ، باعث شده است ، داستان به حاشیه برود و فرصت عمیق شدن را از دست بدهد ، هر چند که برای روایت داستانی غنی نیازمند ویدئوهای بیشتر و با پرداخت بهتر میبود که ناگزیر سازندگان را متحمل هزینه و دردسر در رابطه با حجم بیشتر بازی برای اجرا میکرد ، از این نظر نباید شکایتی داشته باشم . حداقل باید به این مورد اشاره کرد که بازی ، فرصت ایجاد رابطه بین شخصیتها و المانهای داستانی را در فضای فوق العاده ای که خلق کرد از دست داد . عناصر تکنیکی و فنی در خلق این احساس موفقتر از فرآیند مربوط به داستان و روایت برای اینکه بگویید : " وای عجب موجودات عوضی آشغالی ! " عمل میکند . همه ی انگیزه ای که بازی برای ادامه ی دادن آن در اختیار شما میگذارد مربوط است به ترکیبی خلاقانه از کاربرد مناسب ظرفیتهای فنی موتور گرافیکی کرای انجین ۳ با در هم ریختن مجموعه ای از جزئیات درخشان بصری . تکنیکی که گیم پلی را قادر میسازد تا به گیمر این احساس را بدهد که از تکنیک مبارزات و فرار و مخفی کاری در محیط مملو از زامبیهای عجیب و غریب لذت ببرد . با اینکه نمیشود در مورد جزئیات چهره و فرمهای گرافیکی موجودات زامبی گونه از تیم طراحان ایرادات اساسی گرفت ، با این حال تلاش بانمکی برای تنوع بخشیدن به فرمهای مختلف از این موجودات را میشود حس کرد .

موسیقی متن بازی که اثر Jesper Kyd است ، مجموعه ای گیرا از عناصر فولکلور را در سبکی شبه فیلسوفانه (!) ریخته است که به بیرون کشیدن همان حسی کمک کرده که در شکل حقیقی اش در State of Decay خلق شده ، نه عنصری اغراق آمیز و اضافه که ترس و هیجان چندش آوری به شما بدهد . محتویات قابل دانلود "فروپاشی" که بعدا به همراه نسخه ی کامپیوترهای خانگی به صورت پیوسته ارائه شد ، شامل ماد Sandbox هست ، جایی که به عنوان رهبر یک گروه از نجات یافتگان یک ون آر وی را برای گذر از دره ای تعمیر میکنید .این ماد ، گیم پلی نامحدودی را بدون خط داستانی مشخصی در اختیار گیمر میگذارد ، تا به سادگی مهارت های مربوط به نجات پیدا کردنشان را در معرض امتحان بگذارند . breakdown  ، ده  مرحله را برای نجات یافتن در این ماد اضافه کرده که در هر مرحله در طول پیشرفت بازی ، به عنوان گیمر ، با زامبی های بیشتر ، خطرناکتر و سریعتر روبرو خواهید شد . پیشرفت دشواری در انجام بازی در حین طی مراحل ، باعث میشود شما مجبور به مخفی کاری شوید . که این عنوان را محکوم به استفاده  از شیوه ی لذت بخش مخفی کاری و استفاده از حواس پرتی در ارتباط با سبک سوم شخص در یک بازی بر پایه ی ترس میکند . گرافیک در این دی ال سی بهبود یافته است و ایرادها در بافت به حداقل رسیده ، و سازندگان به مفهوم غنی تری از لذتبخش تر کردن مبارزات در این بسته ی الحاقی دست یافته اند . و احساسی که از بازی اصلی دریافت میشد را در این ماد گسترش دادند . هر چند که همچنان با شخصیتی که کنترل اش میکنید ، رابطه ای برقرار نکرده اید . به نظر میاید "ایالت تباه شده" در سیلابی از "افکار نجات یافتن" ، غرق شده است پیش از آنکه با زامبی ها تباه شده باشد ، چون به هیچ وجه برای عناصر داستانیارزشی قائل نیست . همان چیزی که عنوان تلتیلز گیم را چند سطح فراتر میبرد . هر چند مشتاقانه منتظر دی ال سی دوم که در حال توسعه هست میمانم .