نقد و بررسی بازی Call of Duty: Black Ops 3 • در خواب فرو رفته

نقد و بررسی Call of Duty: Black Ops 3

من از روزی می ترسم که تکنولوژی از تعامل انسانی پیشی بگیرد، چنین روزی جهان نسلی از احمق‌ها خواهد داشت.

– آلبرت انیشتین

می‌دانید چی جالب است؟ این‌که از سال ۲۰۰۳ تاکنون که اعضای استدیویِ ‎Infinity Ward به رهبری وینس زامپلا و جیسون وست، سری بازی‌های “Call Of Duty” را خلق کردند، فقط یک‌بار در سال ۲۰۰۴ نسخه‌ای از این فرانچایز منتشر نشده و این آمار به نوع خود بی‌سابقه محسوب می‌شود. COD در این دوازده سال تنها یک‌بار استراحت کرده که حاصل این امر هم عنوان دوست‌داشتنی COD2 است. این آی‌پی به‌تدریج در زمان پیشروی کرد و بعد از سه نسخه مرتبط با جنگ جهانی، با خلق زیرمجموعه “Modern Warfare” به جنگ‌های آینده رفت. سپس نسخه “World At War” دوباره جنگ جهانی را پوشش داد، بعد نسخه جدیدی از MW ساخته شد، بعد این بار تحت عنوانِ Black Ops به جنگ‌های سرد رفت. سپس نسخه جدیدی از MW که حسن ختام این سری بود ساخته شد و بعد از آن اوضاع جورِ دیگری رقم خورد که به‌نوعی اُفت وحشتناک COD را رقم زد. بررسی Call of Duty: Black Ops 3:

Call Of Duty: Black Ops3

Treyarch / Activision

PS4 / PS3 / Xbox One / Xbox360 / PC

First Person Shooter

نقد فوق براساس نسخه PlayStation 4 انجام شده است. کمپین بازی به صورت چند نفره یا Co Op انجام شده، مود زامبی بازی و البته بخش چندنفره هم براساس چیزی حدود ۳۰ ساعت بازی مورد بررسی قرار گرفته شده‌اند.

سه‌گانه “مدرن وارفیر” در شرایطی به اتمام رسید که نسخه سوم و پایانی آن بدون حضور اعضای اصلیِ IW ساخته شد. یعنی اصلِ کاری‌ها که وست و زامپلا بودند را هم که کنار بگذارید، خیلی‌های دیگر هم با اکتیویژن به مشکل خوردند و اخراج شدند. در هرحال بازی به اندازه دو نسخه قبلی خود فوق‌العاده نبود اما داستانش به شکل حماسی و فوق‌العاده خوبی به اتمام رسید. طبق رسم این سری، نسخه بعد را باید تریارک می‌ساخت و آن‌ها هم وقتی دیدند که بلک‌آپس ۱، رکورد فروش این سری را به شکل عجیبی شکسته، تصمیم به ساخت نسخه دوم آن گرفتند. وودز و میسون و هادسون و دوستان در بازی حضور داشتند اما نکته بد داستان این بود که پسر میسون هم در بازی حضور داشت. آن هم کِی؟ سال ۲۰۲۵! این آغاز بی‌راهه رفتن Cod بود. BO2 به اندازه قبلی‌ها موفق نبود و البته ایراد اصلی بازی هم گرافیک بیش از حد تاریخ مصرف گذشته آن و البته همین بخش‌های آینده بود. نکته مثبت بازی این بود که داستانش خیلی خیلی خوب بود. وجود آنتاگونیست جذابی مثل منندز و کلی صحنه احساسی و البته غافل‌گیر کننده که تا همین دو سه سال پیش، اِلمان اصلی این سری بود. اما بعد از آن شرایط خیلی بدتر شد. CoD:Ghosts توسط تیمی ساخته شد که فقط اسمش اینفینیتی وارد بود و یک فاجعه اساسی لقب گرفت. منتقدان هم البته حسابی از خجالتش در آمدند. بعد از آن هم به جای تریارک، نسخه سال ۲۰۱۴ را “Sledgehammer Games” ساخت و تریارک هم آمد تا بلک‌آپس ۳ را بسازد. دو نسخه آخری که هیچ رنگ و بویی از CoD ندارند و بیشتر به عناوینی مثل تایتان‌فال یا کرایسیس مربوطند تا CoD. آخر یکی نیست بگوید این سری را چه به سال ۲۰۶۵ و این حوالی!

اولین نکته این که بازی هیچ ربطی به دو نسخه قبل ندارد و فقط یکی دوبار اسمِ رائول منندز، آنتاگونیست و شخصیت بدِ نسخه قبل را می‌شنوید. آن هم به واسطه این که وی استارت پروژه جنگ براساس هواپیماهای بدون سرنشین و حمله به آمریکا را با استفاده از این ابزار کرد. سال ۲۰۶۵ شده و برای مبارزه با این هواپیماها که قدرت نظامی هرکشور وابسته به آن‌هاست، چند دولت از سیستمی تحت عنوانِِ “Directed Energy Air Defense” یا به اصطلاح “D.E.A.D” استفاده می‌کنند. این سیستم دفاعی آن‌قدر قوی هست که ابزارهای نظامی پرنده نتوانند کارایی گذشته خود را داشته باشند و سربازان مجبور به مبارزه مجدد بر روی زمین با یک دیگر شوند. علاوه بر این سیستم جدیدی تحت عنوان DNI طراحی شده که با آن، انسان‌ها اجازه مرتبط شدن با روبات‌ها، وسایل جنگی و … را از طریق ذهن پیدا می‌کنند. شما در ابتدا می‌توانید کاراکتر خود را شخصی‌سازی کنید. به صورتی که مونث باشد یا مذکر و البته یک فیس یا چهره را هم از بین ۸-۹ صورت پیش‌فرض انتخاب کنید. کاراکتر اصلی شما “Player” نامیده می‌شود و فرقی که بازی از این لحاظ با عناوین قبلی دارد این است که کاراکتر اصلی برخلاف اکثر بازی‌های اول شخص، حرف می‌زند و چهره‌اش هم مُدام در کات‌سین‌ها نمایش داده می‌شود. علاوه بر جزئیات چهره، شما می‌توانید کلاه، لباس و اسلحه شخصیت خود را شخصی‌سازی کنید و با پیشروی در بازی و انجام یک سری کارها، شخصی‌سازی بازی بهتر و گسترده‌تر خواهد شد. در سیستم Co Op هم داستان به همین ترتیب است منتهی کات‌سین‌ها برای هرپلیر به طور جدا پخش می‌شود و انجام‌کارهایی مانند باز کردن درها هم توسط یکی از بازیکنان انجام خواهد شد. هم‌چنین اگر یکی از بازیکنان زودتر به مکان مورد نظر برای پخش کات‌سین برسد، صفحه برای بقیه فریز خواهد شد تا آن‌ها هم کات‌سین را ببینند. تنها فایده بخش کوآپ بازی با دوستان صمیمی خود، فان بودن و خندیدن با آن‌هاست. تنها زحمتی که باید در حین کوآپ بکشید این است که اگر هم‌تیمی شما براثر ضربات دشمن به زمین افتاد، تا قبل از مردن او بروید و با استفاده از سیستم “ریوایو”، وی را از مردن نجات بدهید. به جز این بازی هیچ‌گونه چالشی برای شما باقی نگذاشته و باید مراحل ۳۰-۴۰ دقیقه‌ای بازی را با کشتن بقیه و پیشروی در بازی به اتمام برسانید. قبل از شروع هر مرحله شما در لوکیشنی تحت عنوانِ “Safe House” هستید که شخصی‌سازی کاراکتر، اسلحه و … در این مکان انجام می‌شود. مکانیزم شخصی‌سازی اسلحه‌ها به شکلیست که به جز نارنجک‌ها و سایر وسایل، می‌توانید یک تفنگ اصلی و یک لانچز یا کُلت را انتخاب کنید و سپس از اسکین‌ها یا ابزار مختلف مثل لیزر، صدا خفه‌کن و … بر روی تفنگ خود استفاده کنید. خلاصه‌ترش این که می‌توانید این بار در کمپین بازی هم همانند مولتی‌پلیر، تفنگ خود را قبل از شروع مرحله دستخوش تغییرات کنید.

بلک‌آپس ۳ اصلا آن Level Design فوق‌العاده سریِ کال‌اف‌دیوتی را ندارد. یک سری لوکیشن تکراری ( در سنگاپور و مصر ) که باید فقط بروید جلو و یک سری در را باز کنید. .اصلا آن تنوع نسخه‌های قبلی ( حالا MW به کنار ) را در این زمینه نمی‌بینید و بازی صرفا شما را در یک سری محیط خشک که یک سری روبات و آدم در آن ریخته شده قرار می‌دهد و می‌گوید بکشید تا به در بعدی برسید تا کات‌سین را ببینید. حالا این را که نمی‌توانیم نقطه ضعف بازی قرار بدهیم اما بازی در همان کات‌سین‌ها هم هیچ چیزی برای ارائه کردن ندارد و صرفا میان شما و هندریک ( همراه اصلیتان در این شماره ) یک ‌گفت‌وگو و یا نهایتا دعوای کوچک اتفاق می‌افتد و همه چیز هم آخر کار درست می‌شود و می‌رود پی کارش. حساب کنید در نسخه Black Ops 1، شما چقدر در اواسط و اوایل بازی سورپرایز می‌شدید و با اتفاقاتی مواجه می‌شدید که اصلا فکرتان هم به آن‌ها نمی‌رسید. اما در BO3، چیزی وجود ندارد تا بخواهید نسبت به کات‌سین‌ها حساس باشید. بازی در بخش کمپین بی‌حال و مریض به نظر می‌رسد و تریارک هم صد در صد مقصر نیست؛ زیرا انقدر نسخه از بازی منتشر شده و CoD در زمان‌های مختلف و حوادث سیاسی و نظامی گوناگون سفر کرده که آن‌ها مجبورند یک سناریویِ تخیلی طراحی کنند و یک مشت کاراکتر پوشالی هم خلق کنند و یک ماجرای خیانت و دروغ ساختگی هم ردیف کنند تا این بخش پُر شود. اکتیویژن که حاضر نیست تنها آی‌پی فروش خود را رها کند و شاید بشود گفت که بازگشت به جنگ‌جهانی، تنها راه باقی‌مانده برای نجات این سری باشد. البته در شرایطی که بخش مولتی‌پلیر بازی حسابی مشتری دارد و جنگ‌جهانی نمی‌تواند از لحاظ وسایل و تجهیزات نظامی، خیلی پلیرها را راضی کند، به نظر می‌رسد که فعلا نباید به این امر امیدی داشته باشیم. آن هم در حالی که پایان عجیب و مسخره CoD: Ghosts و اضافه شدن مجموعه ادونس وارفیر، موانع بزرگی برای این اتفاق هستند. بخواهم خلاصه‌تر و بدون گرفتن وقت شما ، کمپین BO3 را نقد کنم، باید بگویم که این بخش بدون هیچ‌گونه ایده درست درمانی، کاملا تکراری و حوصله سر بر ساخته شده و عدم وجود کیفیت در داستان و البته صحنه‌های سینماتیک معروف این سری، کمپین بلک‌آپس ۳ را به یک بخش یک بار مصرف و آزاردهنده تبدیل کرده است. و وجود یک سری قابلیت جدید برای از بین بردن دشمنان، شخصی‌سازی خوب اسلحه‌ها و مواردی از این دست، نمی‌تواند بلک‌آپس ۳ را نجات بدهد. واقعا نمی‌تواند!

بخش زامبی بازی برای دارندگان نسخه اصلی بازی، تنها دارای یک نقشه تحت عنوانِ Shadows Of Evil است که شما می‌توانید به صورت یک تا چهار نفره، در این بخش به مبارزه با زامبی‌ها و البته یک سری موجود جهش یافته‌تر و قوی‌تر از زامبی‌ها بپردازید. معمولا بخش زامبی این سری، دارای یک پیش زمینه داستانی است. مثلا در BO1 شاهد حضور جان. اف کندی و فیدل کاسترو در هنگام شروع این بخش بودیم که به حضور زامبی‌ها اشاره می‌کردند. این جا هم داستان همین است و چهار بازیگر هالیوودی باید برای بقا با زامبی‌ها مبارزه کنند تا به شخصی که اصطلاحا “Shadowman” نام دارد برسند. مود زامبی بازی تا زمانی که تمامی پلیرهای بازی توسط زامبی‌ها روی زمین بیفتند ادامه دارد و با بالارفتنِ وِیوها، زامبی‌ها قوی‌تر و زیادتر می‌شوند و از همه سمت به شما حمله‌ور خواهند شد. از ویو هشت به بعد شاهد موجودات بزرگ‌تری خواهید بود که حکم “باس‌فایت‌” یا “مینی‌باس” را خواهند داشت و در هر بخش، برتعدادشان افزوده خواهد شد که در کنار زامبی‌ها به شما حمله ور می‌شوند. برای گرفتن اسلحه‌ها و باز کردن درها برای رسیدن به بخش‌های دیگر، باید با کشتن زامبی‌ها امتیاز بدست بیاورید و این امتیاز را خرج باز کردن در و خرید اسلحه بکنید. آیتم‌های مختلفی هم در بازی به شکل رندوم در اختیار شما قرار می‌گیرند که باید مبلغی را خرج کنید و کمی هم شانس داشته باشید. در کل در این که این بخش بهترین مود بازیست شکی نکنید. تجربه مود زامبی که فوق‌العاده فان و البته چالش برانگیز است برای کسانی که به دنبال یک بازی چند نفره خوب می‌گردند، از نظر من یکی که الزامیست! همچنین بخش مولتی‌پلیر بازی، سنت این سری را زیرپا نگذاشته است. مپ‌های کوچک که برخلاف عناوینی مثل استاروارز یا بتلفیلد، جایی برای وسایل نقلیه ندارند و البته به درد افراد کمپر هم می‌خورند چون ساختمان‌های تنگ و جاهایی که دید شما نسبت به آن‌ها کم است. شاید بزرگ‌ترین تفاوت بخش چند نفره بازی با نسخه‌های قبل در این باشد که این‌جا چندین کلاس متفاوت وجود دارد. به نوعی باید از بین کاراکترهای پیشنهادی بازی، یک نفر را انتخاب کنید و آن یک نفر دارای یک سری ویژگی همانند سلاح‌های مخصوص هستند. کلاس‌هایی که از این نظر دارای سلاح کارآمدتری باشند، در لِول‌های بالاتر در دسترس خواهند بود و قابلیت شخصی‌سازی بیشتر تفنگ‌ها و البته آزاد شدن آن‌ها هم که خب طبعا مانند همه بازی‌ها، به بالا رفتن لِول شما بستگی دارد. مابقی چیزها مثل قبل است. یکی سری مود مختلف در کنار پرک‌هایی که باید به درستی آن‌ها را انتخاب کنید و بروید داخل بازی و امتیاز کسب کنید. در صورت گرفتن چند Kill به صورت متوالی، می‌توانید از آیتم‌های ویژه بازی استفاده کنید. از بمب‌افکن‌ها بگیرید تا آیتم‌هایی که جای دشمنان را در نقشه برایتان مارک می‌کند. تغییرات بخش مولتی‌پلیر به جز همان Specialist‌ها چندان عمده نیست و تریارک هم نخواسته دست به چیز بزند که بازیکنان آن را می‌پسندند.

از بلک‌آپس‌۳ انتظاری نبود و از نسخه بعدی هم نیست زیرا که همه می‌دانند کال‌اف‌دیوتی، قربانیِ سیاست‌های مسخره اکتیویژن شده و بخش تک‌نفره بازی حسابی حالبهم‌زن شده است. کار تریارک هم حداقل در رابطه با بخش‌های دیگر بازی بد نبوده و آن‌ها توانسته‌اند که با استفاده از  تیکه بر قابلیت‌های چند نفره، افرادی مثلِ خود من را که از منتقدین سرسخت این سری و البته هواداران سابق آن هستم، به خرید بازی ترغیب کنند. ساده‌ترش این است که بلک‌آپس‌۳ تجربه آنلاین خوبی برای شما خواهد بود و می‌توانید در صورت داشتن دوستان پایه، سرگرم شوید اما خب بخش تک‌نفره بازی آنقدر بد کار شده که تنها نکته مثبت بازی را همان فان بودن بخش آنلاینش در نظر بگیرم و نتوانم نمره‌ای بهتر از ۶.۵ را برای بازی در نظر بگیرم. در کنار آرزوی نابودشدن کونامی و خارج شدن امتیاز فرانچایز متال‌گیر از دستان این شرکت، استراحت کردن CoD یا حداقل بازگشت آن به جنگ‌های کلاسیک، دیگر آرزوی من خواهد بود.

این بود نقد و بررسی بازی Call of Duty: Black Ops 3