نقد و بررسی Uncharted: The Nathan Drake Collection • یک مشت خاطره از دریک
نام: Uncharted: The Nathan Drake Collection
سازنده: Bluepoint Games
ناشر: Sony Computer Entertainment
سبک: Action Adventure | Third Person Shooter
Uncharted شاید در بین انحصاری های پلی استیشن محبوب ترین نباشد اما شک نکنید یکی از محبوب ترین و بهترین هاست. در ادامه با MihanGame.com برای دیدن یک نقد جذاب همراه باشید. اصلا مگر می شود آنچارتد و نیتن دریک خوشتبپ را دوست نداشت؟
اما بحث اصلا این ها نیست. پای یک کالکشن از این سری در میان است. بحث این است که این کالکشن ارزش ساختن داشت؟ و از نگاه من گیمر ارزش تجربه دارد؟ پاسخ هر دوی این سوال ها می تواند بله باشد اما Uncharted: The Nathan Drake Collection اسیر یک سری کم کاری های جزئی شده و همین تنها ضعف این کالکشن است وگرنه در هر حالتی آنچارتد ازرش تجربه ی دوباره را دارد.
برویم به سراغ دستپخت Bluepoint Games و بازسازی Uncharted: Drake’s Fortune. از اولین سکانس بازی نگرانی ها آغاز می شود. درست است که هشت سال از تاریخ انتشار این بازی می گذرد اما این مشکل کسانی است که زحمت پورت بازی را در سال ۲۰۱۵ برای PS4 می کشند. به عنوان یک اکشن سوم شخص، کیفیت بافت ها آزار دهنده هستند. هر چند بهبود قابل توجهی داشته اما هنوز هم تکسچر ها توی ذوق می زنند و فیزیک بازی صرفا یادآور نوستالژی هایمان می شود. اتفاق جدید قابل توجهی هم در Uncharted: Drake’s Fortune وجود ندارد. حتی برخی انیمیشن های دستی جدید اضافه شده اند اما باز هم کمکی به جذاب تر شدن بازی نکرده است. با توجه به این که بازی متعلق به سال ۲۰۰۷ است و ۸ سال از آن روزگاران می گذرد (!)، بسیاری از سناریو ها توجیهی ندارند. اولین آنچارتد از نظر روایت و یکنواختی محیط ها و گیم پلی، مشکلاتی در زمان خودش داشت. حالا فرض کنید کهنه شده ی این مشکلات بار دیگر تحویل شما داده شود و به طور کلی مشکلات این بازی خیلی بیشتر از قبل آشکار است. مسئله اینجاست که باید قبول کرد فقط با چشم و گوشِ کور و کر می توان از تجربه ی اولین آنچارتد لذت برد اما پیشنهاد می کنم این کار را بکنید. چون به هر حال این بازی از پرچمداران نسل گذشته بوده!
اگر نظر من را بخواهید، Uncharted 2: Among Thieves در نوع خودش انقلابی کرد که هیچ یک از انحصاری های نسل قبل به گرد پایش هم نرسیدند. انیمیشن های سینمایی بازی و کات سن های فوق العاده اش، سناریو های اکشن بی نظیر و یک شخصیت تکامل یافته به اسم نیتن دریک و یک گرافیک عجیب غریب و باور نکردنی در زمان خودش! اصلا کاری به ریمستر شدن یا نشدن این بازی ندارم. انجام این بازی برای هر کسی که تجربه اش نکرده، واجب است؛ جالب تر آن که تجربه مجددش هم واجب است. باور کنید هیچ چیز خوشحال کننده تر از این نیست که یکی از با کیفیت ترین بازی های نسل قبل، با گرافیکی بهبود یافته، روی PS4 تجربه کنید. سیستم هدف گیری بازی هم بهبود یافته. انتظار تغییر دیگری را نداشته باشید چون این بازی هیچ ایرادی ندارد. به عبارتی اگر Bluepoint Games تغییر دیگری در این بازی ایجاد می کرد، احمقانه ترین کار ممکن را انجام می داد. لطفا یک بار دیگر کوهستان برفی نپال را به خاطر بیاورید ولی این بار با کیفیتی بالاتر. امکان ندارد چنین اتمسفری شما را به تجربه ی دومین آنچارتد وسوسه نکند!
و حالا به پایان قصه نزدیک می شویم. Uncharted 3: Drakes’s Deception هم در این کالکشن، وضعیتی مشابه آنچارتد ۲ دارد. البته از نظر گرافیک نمی توان منکر این شد که آنچارتد ۳ وضعیت بهتری نسبت به نسخه ی قبلی دارد. صحنه های سینمایتک در این بازی خیره کننده بود و بیابانش هم خیره کننده تر. اتفاق جدیدی در ریمستر Uncharted 3: Drake’s Deception وجود ندارد که بخواهم وصفش کنم. این بازی فقط بهتر از نسخه ی PS3اش شده که در سال ۲۰۱۱ منتشر شده بود؛ انتظاری جز این هم نمی رفت!
و اما خلاقیتی به اسم Speed Run! البته این که می گویم خلاقیت، نقل قولی از خیالات سازندگان این کالکشن است. نمی دانم چرا ابتدا فکر کردم قرار است یک بازی Runner تحویلم داده شود که البته خیلی تفکر غیر منطقی بود! اما اسپید ران هیچ چیز خاصی نبود؛ فقط یک تایمر بود که گوشه ی بالای صفحه می آمد تا شما بفهمید که بازی را در چه زمانی به اتمام رساندید. جا دارد به مسئولین Bluepoint بابت ابهت دادن به این قابلیت به درد نخورشان خسته نباشید بگوییم.
اولین آنچارتد بازی خیلی خوبی بود، دومین آنچارتد شاهکار و سومین آنچارتد هم چیزی از نسخه ی دوم کمتر نداشت اما وقتی این بازی ها را پشت سر هم و متوالی انجام دهید، درگیر یکنواختی شدن را تجربه خواهید کرد. شاید مشکلات نسخه ی اول بازی خسته تان کند اما Uncharted 2: Among Thieves حسابی برای تان جبران می کند. دقیقا مانند این که از پله ی اول پای تان را روی پله دهم گذاشتید اما همچین جهشی در Uncharted 3: Drake’s Deception دیده نمی شود. دیگر جذابیت بازی از دید من پیشرفتی نداشت؛ البته پسرفتی هم نداشت. انتظار می رفت لااقل یک سری محتویات بیشتر در بازی وجود داشته باشد که جز همان قابلیت Speed Run و نسخه ی بتای بخش چند نفره ی Uncharted 4: A Thief’s End چیز دیگری دستگیرمان نشد. حتی دریغ از یک پوستر یا هر چیز دیگری!
این کالکشن سری آنچارتد است. مسئله این جاست که Uncharted: The Nathan Drake’s Collection، زیر سایه ی ناتی داگ یک کالکشن خوب و مقرون به صرفه است. شانس آورده که به اندازه ی کافی نسخ اصلیش زیبا و کم نقص ساخته شده اند که علی رغم اِعمال تغییر خاصی و اضافه کردن قبلیت جالب توجهی، هنوز هم قابل احترام است و می توان از تجربه اش لذت برد. به هر حال هر گیمری، یک بازی را تجربه می کند تا از آن لذت ببرد و حقیقت این است که نقاط ضعف این کالکشن به آن شدت نیستند که باعث شوند تا شما نتوانید از این بازی لذت ببرید.
.:: شاید بهتر باشد یادی از خاطره هایتان با سری Uncharted زنده کنید. شک نکنید این کالکشن حسابی کمک تان خواهد کرد ::.
نقد و بررسی بازی آنچارتد
